بَرَک نوعی پارچهٔ نرم و چسبان و کلفت است که در خراسان از پشم شتر یا این که کرک بز با دست می‌بافند و از آن جامهٔ زمستانی می‌دوزند . برک از لطافت و استحکام خاصی برخوردار‌است و از آن عمدتاً برای تهیه و تنظیم و دوخت کت مردانه به کارگیری مینمایند . گرمای پارچه‌های فراوان کلفت و نرم برک , دردهای عضلانی را کاهش میدهد و برای دردهای مفاصل نیز التیام‌بخش است .
برک به‌طور معمول خودرنگ بوده و در رنگ‌ها قهوه‌ای , سیاه , سفیده , شیری و شکری و خاکستری ایجاد می شود .
در قدیم , بیشتر درویشان بودند که از برک قبا و کلاه می‌ساختند و ابعاد با بهبود کیفیت آن , پادشاهان و فرمانروایان نیز قبا و جبه جنس برک به‌تن می‌کردند . برای تنظیم این پارچه , کرک بز را بعداز کمان زدن و نوار کردن با چرخ می‌ریسند و آن را تبدیل به نخ می نماید و در دستگاه تن‌بافی آن را به پارچه برک تبدیل میکند .
پارچه درشت برک را برای مدتی در مغز گوسفند و آب ولرم می گذارند و با گز روی آن می کشند و با استخوان به آن می زند , موهای بیش از آن بیرون می گردد و آن گاه پارچه‌ای نرم و گرم , به‌دست می‌آید .